What’s up 34

Ik kan het aantal radiootjes, reiswekkers en andere prullaria die met schroefjes in elkaar zitten die voortijdig aan hun eind zijn gekomen bij mijn ouders op zolder niet meer op twee handen tellen. Alles wat niet meer dan een knaak waard was, heb ik uit elkaar geschroefd. Ik wilde namelijk uitvinder worden. Mijn eerste ontdekking was dat iets uit elkaar halen veel makkelijker is dan het weer terug in elkaar zetten. Vooral als er tijdens dat eerste proces al het een en ander gesneuveld is. De tweede
was dat ik het als uitvinder zonder soldeerbout en een degelijke opleiding nooit ver zou schoppen. Een paar dagen geleden heb ik toch maar eens een soldeerbout aangeschaft, want het zag er toen nog naar uit dat ik op korte termijn ook die degelijke opleiding op zak zou hebben. Inmiddels lijkt mijn carrière een andere wending te nemen. Want of je het nu uitvinden of innovatie noemt, het heeft blijkbaar weinig van doen met wat er hier aan de TU/e gebeurt, althans dat las ik vorige week in Cursor. Nee, hier wordt niet aan innovatie gedaan, hier worden ‘proefschriften, papers en artikelen’ geschreven. Ze hebben mij jarenlang misleid met Ontwerp Gericht Onderwijs en
allerlei andere projecten en opdrachten. Het is nooit
de bedoeling geweest om het bedenken van nieuwe, innovatieve oplossingen te stimuleren. Ik moet ‘proefschriften, papers en artikelen’ gaan schrijven. Maar waarover dan? Het schrijven van een ‘proefschrift, paper of artikel’ begint toch ook met een innovatief idee? Goed, ik had het mij jaren geleden misschien allemaal wat praktischer voorgesteld, maar om nou te stellen dat de leus ‘land of the innovator’ misleidend is, dat vind ik nogal ver gaan. Mensen zijn toch ook niet massaal van hoge gebouwen af gaan springen omdat ze daadwerkelijk geloofden dat Red Bull je vleugels geeft.

Deze column is gepubliceerd in de rubriek What’s up van het universiteitsblad Cursor van de Technische Universiteit Eindhoven in jaargang 52, op donderdag 25 maart 2010. Zie www.tue.nl/cursor

Reactie plaatsen