Met zijn penseel zet de kunstenaar een symbool neer dat voor iedereen iets anders betekent, maar dezelfde functie heeft: de fantasie te prikkelen. Zo creëren verhalen een droom-wereld die er voor eenieder anders uit ziet en anders voelt. Door taal te gebruiken om beelden en gevoelens te beschrijven gun je iedere lezer zijn eigen droom. Dat is wat verhalen voor
mij al van jongs af aan zijn: voeding voor dromen. Dromen die het leven zin geven. En wat kan de zin van het leven anders zijn, dan je leven zin te geven?
Labels
- - maatschappij
- - artificial intelligence
- - studeren
- - levenservaring
- - politiek
- - eenzaamheid
- - verbeelding
Laatste berichten
What's up 9
Columns - maandag 13 december 2010
Ik houd van discussies. Vooral van die discussies waarbij er voor beide kanten wat te zeggen valt. Misschien schuilt daarin wel mijn interesse voor het gebied van artificial intelligence. Mijn neuronen maakten dan ook een klein sprongetje toen ik vernam dat AI het onderwerp van het GEWIS symposium (dat vorige week plaatsvond) zou zijn. Er werd gesproken over een 'Internet of things', een netwerk van tv's, koelkasten en magnetrons, alsof we het allemaal al lang in huis hadden moeten hebben. Binnen afzienbare tijd zal onze kleding een ambulance waarschuwen als we een hartaanval krijgen, hoeven we onze boodschappen voor het afrekenen niet meer uit het mandje te halen omdat een chip in het mandje tijdens het winkelen al heeft geregistreerd wat we erin gestopt hebben en zal onze koelkast ons vermanend toespreken wanneer we teveel chocoladerepen eten. Toen de spreker verkondigde hoe geweldig het zou zijn als het uitzicht vanuit ons appartement in het bruisende centrum van Eindhoven zich zou aanpassen aan onze stemming bekroop een onaangenaam gevoel me. Ik werd getrakteerd op een mooi staaltje gezichtsbedrog; de welbespraakte, goed geklede spreker transformeerde langzaam in een nerveus mannetje in een witte laboratorium jas, een soort mad scientist type. Met geen lettergreep sprak hij over de gevaren. Later bleek hij daar wel degelijk over nagedacht te hebben; hij had de mening dat we voor vooruitgang moeten kiezen, maar deed het 'onderbuikgevoel' dat veel mensen bij dit soort technologieën hebben niet af als een zwak tegenargument. En dat is het denk ik ook niet. Dat negatieve gevoel bij grote veranderingen die al voor de poort staan te wachten heeft evolutionair gezien vast een goede reden. Het is een waarschuwing dat we er goed over na moeten denken of we dit wel willen, dat we moeten discussiëren. Ik heb mij dan ook prima vermaakt op de borrel na afloop.
Deze column is gepubliceerd in de rubriek What's up van het universiteitsblad Cursor van de Technische Universiteit Eindhoven in jaargang 49, op donderdag 21 juni 2007. Zie www.tue.nl/cursor
