Met zijn penseel zet de kunstenaar een symbool neer dat voor iedereen iets anders betekent, maar dezelfde functie heeft: de fantasie te prikkelen. Zo creëren verhalen een droom-wereld die er voor eenieder anders uit ziet en anders voelt. Door taal te gebruiken om beelden en gevoelens te beschrijven gun je iedere lezer zijn eigen droom. Dat is wat verhalen voor
mij al van jongs af aan zijn: voeding voor dromen. Dromen die het leven zin geven. En wat kan de zin van het leven anders zijn, dan je leven zin te geven?
Labels
Laatste berichten
Alles is ziekte
Gedichten - vrijdag 25 januari 2019
was ik maar een zelfmoordterrorist
dan zag ik tenminste een eindstreep
ik lig op de bank, naast mij
een mok kamillethee
ik ben geveld door de maatschappij
het heerst
alles is ziekte
wat niet normaal is
en niets is meer normaal
onrust is het equilibrium
de maatschappij in mij
die ik maar niet uitgeziekt krijg
het kruipt onder mijn huid
leert lopen
houdt me staande
al wil ik uit alle macht omvallen
sneeuwengels maken in uitlaatgassen
tunnels graven in de rubbersporen na een ongeval
alles is ziekte
wat niet normaal is
en niets is meer normaal
sinds we gestopt zijn te geloven
credo quia absurdum
in de absurdheid van het leven
daar ligt mijn moraal
in alles wat ik niet ben
bang, eenzaam, boos,
dom, eerlijk, ambitieloos
vind ik mijzelf
ik ben de twijfel
over jam of hagelslag op je brood
over op de fiets of met de auto
toen er nog geen buienradar was
over wie als eerst te kiezen bij gym
over never gonna give you up, of
paradise by the dashboard light
te zingen in de karaoke-bar
alles is ziekte en
ik durf eindelijk die twijfel te zijn
is dit dan wat Descartes bedoelde?